این ورِشیشه منم،اون ورِشیشه بارون؛ بارون آزادوآروم،من اماتوی زندون

حرف تنهایی هام، حرف تکراریه؛ قطره ی اشک من، با بارون جاریه

اون توی نیمه راه تنهام گذاشت و رفت؛ آسمونم امشب نداره یه ستاره

میخوام هرچی که بود و فراموش کنم؛ برم زیر بارون بدون چتر دوباره

بذار بارون بزنه رو تنِ خستم؛ گفتم نمیشکنم، اما شکستم

تا که بارون ببره درده دلِ منو؛ تا که آروم بشم همین جا هستم

بذار بارون بزنه رو تنِ خستم . . .